Schab w rękawie
Wielokrotnie maltretowany, bity i kłuty widelcem, pyszny, soczysty schab Mai.
Puglia 2020*
Puglia 2020*Druga wyprawa objazdowa Puglia i okolice Dokładnie na dziesięć dni przed zaplanowanym już w 2019 r. odlotem do Bari, jaki miał się odbyć 18 maja 2020 r. zaczęliśmy przygotowania do naszego wyjazdu w grupie na WhatsAppie o nazwie APULIA. Grupa nie mogła nazywać się inaczej, ponieważ po naszej eskapadzie w kwietniu 2019 r. pokochaliśmy…
Michał Waszyński – filmowiec, Żyd, gej, katolik, książę
Znany tylko historykom kina i to wybiórczo, niesłusznie zapomniany, został przywrócony, a właściwie odkryty dla szerszej widowni dzięki znakomitemu dokumentalnemu filmowi Elwiry Niewiery i Piotra Rosołowskiego „Książę i dybuk” z 2017 r. polecanemu wielokrotnie na Italomanii przez Janusza, naszego znawcę kina. Kim był „Il Principe Polacco” (Polski Książę)? Cudownym dzieckiem kina, przebiegłym oszustem, czy może człowiekiem, który nieustannie mylił filmową iluzję z rzeczywistością? Nikt tak naprawdę nie zna do końca odpowiedzi…
Il Canto degli Italiani – krótka historia hymnu włoskiego
Utwór ten powstał prawie 100 lat wcześniej, w 1847 roku. Autorem słów był młody poeta włoski Goffredo Mameli, uczestnik walk o niepodległość Włoch w 1849 roku, który zmarł w wieku 22 lat w wyniku ran odniesionych na polu bitwy. Autorem melodii był Michele Novaro, przyjaciel poety.
Historia języka włoskiego
Język włoski wspólny dla całej Italii, ten mówiony italiano standard i ten równoległy język gestów, ma swoją niezwykłą, unikatową historię narodzin, która sięga czasów Imperium Rzymskiego. Stoją za nią wielcy poeci sycylijscy i toskańscy, pisarze, ale też zwykli ludzie. Język włoski (wł. lingua italiana, italiano) należy do wielkiej rodziny języków indoeuropejskich, z której wywodzą się języki germańskie, celtyckie, italskie, helleńskie, bałtosłowiańskie,…
Tiziano Terzani – podróżnik, reporter, mędrzec
to jeden z największych dziennikarzy naszych czasów, reporter i podróżnik, którego wielką miłością była Azja. Całe jego życie było podróżą przepełnioną mądrością i szczęściem, którego, jak sam mówił, miał więcej niż niejeden człowiek. Był świadomy tego, że odniósł sukces rodzinny, małżeński, zawodowy. Czuł się spełniony, a co zaskakujące, nie było mu trudno odejść z tego świata. Akceptując śmierć, wychodził poza materię i nie było w nim strachu.