Do końca życia był słuchany, grany i KOCHANY przez Włochów, którzy w wielu jego tekstach odnajdywali siebie. Jego niezwykła wrażliwość na nieprawości społeczne, los ubogich i wykluczonych, wrażliwość i miłość do natury sprawiły, że na trwałe zapisał się w sercach i pamięci rodaków.
Historia królowej Bony jest niezwykle wciągająca, bo o jej życiu czyta się tak, jakby czytało się wielowątkową powieść obyczajowo-sensacyjno-kryminalną! Bona Sforza d’Aragona (ur. 1494 Vigevano – zm. 1557 Bari) – od 1518 królowa Polski i Wielka Księżna Litewska, księżna Rusi, Prus i Mazowsza, księżna Bari i Rosano, żona Zygmunta Jagiellończyka zwanego później Starym, matka Zygmunta Augusta…
Żył i tworzył w trudnych czasach. Na jego oczach rodziło się państwo włoskie i był to poród bitewny, pełen nadziei, ale też gniewu i rozczarowania. Włosi walczyli o przyszłość z całą swoją południową pasją. Kiedy w 1840 roku chór niewolników w “Nabucco” zaśpiewał słynną pieśń Va, pensiero („Wznieś się, myśli, na skrzydłach złocistych…”), Włosi odczytali w niej wezwanie do walki o wolność i pieśń stała się nieformalnym hymnem zjednoczenia Włoch, a Verdi stał się w ich oczach piewcą walki narodowowyzwoleńczej. I tak już zostało do końca jego dni.
Nikomu nie przyszło do głowy, że dzieci rozwijają się przez zabawę! Maria Montessori postanowiła poświęcić się pracy z dziećmi. Została pracownicą nowo powstałej szkoły dla upośledzonych dzieci, gdzie wraz z innym młodym lekarzem, Giuseppem Montesano, przebywała z dziećmi nieustannie, obserwując je i wyciągając wnioski z ich zachowań.