Gianni Rodari – włoski Brzechwa z Małym Noblem
Mistrz literatury dla dzieci i młodzieży uznawany za jednego z najważniejszych włoskich twórców XX wieku. Jego książki ciągle zachwycają aktualnością i innowacyjnym podejściem do młodego odbiorcy.
Mistrz literatury dla dzieci i młodzieży uznawany za jednego z najważniejszych włoskich twórców XX wieku. Jego książki ciągle zachwycają aktualnością i innowacyjnym podejściem do młodego odbiorcy.
W historii muzyki są jednostki, które stanowią filary, których życie i twórczość pomagają nam nakreślić różne epoki praktyki muzycznej. Jedną z takich osób jest kompozytor Claudio Monteverdi, którego twórczość wyznacza granicę między renesansem a barokiem.
Rafael żył w epoce owładniętej obsesją poszukiwania harmonii oraz idealnego piękna. Wielu sądziło, że to właśnie on je znalazł. Jeśli uznać, że artyści dzielą się na naśladowców natury i jej poprawiaczy, Rafael bez wątpienia należał do tych drugich.
Był przede wszystkim architektem, a poza tym złotnikiem, rzeźbiarzem, malarzem, inżynierem, matematykiem, wynalazcą – w malarstwie odkrył zasady stosowania perspektywy, co było kamieniem milowym w historii sztuki. Genialny konstruktor kopuły katedry Santa Maria del Fiore.
Znany tylko historykom kina i to wybiórczo, niesłusznie zapomniany, został przywrócony, a właściwie odkryty dla szerszej widowni dzięki znakomitemu dokumentalnemu filmowi Elwiry Niewiery i Piotra Rosołowskiego „Książę i dybuk” z 2017 r. polecanemu wielokrotnie na Italomanii przez Janusza, naszego znawcę kina. Kim był „Il Principe Polacco” (Polski Książę)? Cudownym dzieckiem kina, przebiegłym oszustem, czy może człowiekiem, który nieustannie mylił filmową iluzję z rzeczywistością? Nikt tak naprawdę nie zna do końca odpowiedzi…
to jeden z największych dziennikarzy naszych czasów, reporter i podróżnik, którego wielką miłością była Azja. Całe jego życie było podróżą przepełnioną mądrością i szczęściem, którego, jak sam mówił, miał więcej niż niejeden człowiek. Był świadomy tego, że odniósł sukces rodzinny, małżeński, zawodowy. Czuł się spełniony, a co zaskakujące, nie było mu trudno odejść z tego świata. Akceptując śmierć, wychodził poza materię i nie było w nim strachu.