Utwór ten powstał prawie 100 lat wcześniej, w 1847 roku. Autorem słów był młody poeta włoski Goffredo Mameli, uczestnik walk o niepodległość Włoch w 1849 roku, który zmarł w wieku 22 lat w wyniku ran odniesionych na polu bitwy. Autorem melodii był Michele Novaro, przyjaciel poety.
Język włoski wspólny dla całej Italii, ten mówiony italiano standard i ten równoległy język gestów, ma swoją niezwykłą, unikatową historię narodzin, która sięga czasów Imperium Rzymskiego. Stoją za nią wielcy poeci sycylijscy i toskańscy, pisarze, ale też zwykli ludzie. Język włoski (wł. lingua italiana, italiano) należy do wielkiej rodziny języków indoeuropejskich, z której wywodzą się języki germańskie, celtyckie, italskie, helleńskie, bałtosłowiańskie,…
to jeden z największych dziennikarzy naszych czasów, reporter i podróżnik, którego wielką miłością była Azja. Całe jego życie było podróżą przepełnioną mądrością i szczęściem, którego, jak sam mówił, miał więcej niż niejeden człowiek. Był świadomy tego, że odniósł sukces rodzinny, małżeński, zawodowy. Czuł się spełniony, a co zaskakujące, nie było mu trudno odejść z tego świata. Akceptując śmierć, wychodził poza materię i nie było w nim strachu.
Wg dawnego greckiego mitu, drzewo oliwne to dar bogini Ateny dla ludzkości. Atena rywalizowała z Posejdonem, który podarował ludziom źródła – ze słoną wodą, więc nieprzydatne (inne teksty podają, że darem Posejdona był rumak). Atena podarowała sadzonkę oliwki, która zamieniła się z czasem w drzewo i w rezultacie przyczyniła się do bogactwa mieszkańców Peloponezu i dalej – całego basenu Morza Śródziemnego. Oliwa nazywana bywa „płynnym złotem”, drzewo oliwne wykorzystywane jest na wiele sposobów. Jego liście są wiecznie zielone, nigdy nie zmieniają barwy.